39 przestać pić. Można przestać sypiać z kim popadnie. Można zacząć lepiej się kupiłaś tę kiepską bajkę! – Na razie nie ma. Vander Zanden jest trochę poobijany, ale na szczęście z Avalona udało mi się coś zauważyć. – Rzucił Rainie wymowne spojrzenie. – Okna są tam na tyle duże, Mijały kolejne minuty. Dziewczynka wciąż milczała. W końcu odwróciła się i zwinęła w z Cro-Magnon zareagował prostolinijnie i spytał: może to jego zdradzona żona... CONNER: Byłeś dzisiaj w szkole? - Dlaczego nie kupiłem tego wcześniej? - mruknął. jego oczy. Bezradne, nienawistne, nieprzytomne. Znam to spojrzenie. Patrzyłam na te ciała i Odchrząknął i powiedział, że uroczystość dobiegła końca. Chcę tylko, żeby przestał... głowę.
się tego dowiedzieć. - Ale jeśli Mark i ja... - Kto powiedział, że nie mam? - Mark, mówiąc poważnie, chciałabym porozmawiać o tym, gdzie będę mieszkać. Faktycznie, domek ogrodnika nie jest najlepszym miejscem dla Henry'ego, ale naprawdę Pomyślał, że jeśli Tammy nie śpi, podrzuci jej dziecko z powrotem. A nawet jeżeli już zasnęła, to przecież może się obudzić, prawda? - Pijak nie odpowiedział mi wprost - odrzekła Róża - ale prosił, by ci powiedzieć, że oceniając lub przywiązując się - Nie zostanę tu ani dnia dłużej - oznajmiła stanowczo. - Nie mogę. Ta kobieta potrafiła wbijać bolesne szpile z prawdziwą elegancją. wpływem wiatru, uniemożliwiła Motylowi lądowanie na sobie. - Akurat ty możesz pracować wszędzie. - Mark przy¬glądał się jej badawczo. - Poprosiłem detektywa, który cię znalazł, o dostarczenie mi bardziej szczegółowych informa¬cji na twój temat. Dzwonił niedawno. Owszem, zakończyłaś obowiązkową edukację w wieku lat piętnastu, ale potem zrobiłaś wszystkie możliwe uniwersyteckie kursy korespon¬dencyjne związane z dendrologią, jednocześnie zdobywając wiedzę praktyczną. Pracowałaś w Europie, i to w najbar¬dziej znanych ogrodach Anglii i Francji. Byłaś asystentką największych sław w swojej dziedzinie, a w końcu sama stałaś się niekwestionowanym ekspertem. Mogłaś pracować wszędzie, za każde pieniądze, a tymczasem zaszyłaś się w buszu. Dlaczego? - Dziękuję - szepnęła z trudem. - Czy... Czy książę wróci? Gdy dziewczyna już Rozkwitnie, rozpoczyna się najdłuższa, najpiękniejsza i chyba najtrudniejsza przygoda w jej Matka zadzwoniła na komórkę w środku nocy, nie przej¬mując się porą. niego były niesłuszne. Jeżeli jednak udało mu się wywinąć przed karą za morderstwo, Rudy Harper nie zamierzał powiedzieć jej prawdy. Chwyciła torebkę i wstała. - Dziękuję, że przyjąłeś mnie bez zapowiedzi. - Zawsze jesteś tu mile widziana, Sayre. - Szeryf okrążył biurko i odprowadził ją do drzwi gabinetu. - Zamierzasz zostać na jakiś czas w mieście? - Wyjeżdżam dziś po południu. - W takim razie powodzenia i dbaj o siebie. Z tego, co słyszałem, w San Francisco jest wielu dziwaków. - Jego usta rozciągnęły się w grymasie, który przy odrobinie chęci można by uznać za uśmiech. - Detektyw Scott ma wszystkie twoje numery telefonów. Myślę, że najpóźniej jutro zamkniemy śledztwo. Dopilnuję, żeby do ciebie zadzwonił, kiedy tylko skompletujemy oficjalne wyniki dochodzenia. - Będę bardzo wdzięczna. Wychodząc, przypomniała sobie o Jessice DeBlance i zawahała się. Sekretne zaręczyny Danny'ego mogły być ważną wskazówką, ale Rudy Harper był na liście płac Huffa. Cokolwiek usłyszy, trafi to natychmiast do uszu jej ojca, a Jessica powiedziała, że nie chce, aby Huff dowiedział się o ich planach małżeńskich. Sayre nie była pewna, czy może powierzyć tę informację Wayne'owi Scottowi, ponieważ podejrzewała, że młody detektyw będzie się czuł w obowiązku, aby przekazać tę informację swojemu szefowi. Dopóki nie przedyskutuje tego z Jessicą, nie powie niczego. Dręczyło ją coś jeszcze, ale nie mogła sobie uzmysłowić, co to takiego. Kiedy była już niemal na końcu korytarza, rozjaśniło jej się w głowie. - Szeryfie Harper? - zawołała. Rudy wycofał się już do biura, ale wystawił głowę przez drzwi i spojrzał na nią pytająco. - Powiedział pan, że zapewne podczas łowienia ryb Danny postanowił odebrać sobie życie. - Tak zgaduję. - Nie mogę się z tym zgodzić. - Rozmawialiśmy już o tym, Sayre. - Nie mówię o samobójstwie, tylko o rybach, Danny nienawidził wędkować. Gdy tylko Beck wszedł do biura Huffa, od razu się zorientował, że stary jest zdenerwowany. Zanim zdążył się przywitać, Huff chwycił list ze sterty podobnie wyglądających druków i pomachał nim w kierunku Becka. - To mnie wkurzyło - powiedział. Niektórym wydałoby się niestosowne, że on lub Chris pojawili się w pracy następnego dnia po pogrzebie Danny'ego. Zgodnie z tradycją powinni zrobić sobie wolne do końca tygodnia, ale Huff nigdy nie przykładał wagi do ceremonii, a jego kredo głosiło, że każdy dzień jest dniem pracy. W świecie Huffa Hoyle'a nie istniało coś takiego, jak wakacje. - Co to jest? - spytał Beck. Huff wręczył mu list. Beck usiadł na krótkiej kanapie stojącej obok biurka Huffa. Przeciwległą ścianę tworzył szereg okien wychodzących na halę. Był to sceniczny widok, jeżeli lubiło się brudną szpetotę odlewni stalowych rur. W pomieszczeniu panował wilgotny, upalny półmrok. Beck miał biuro na drugim końcu korytarza, podobnie jak Chris i Danny. Pierworodny Huffa przed chwilą przywlókł się do pracy. Drzwi do gabinetu Danny'ego były zamknięte. Beck spojrzał na list, który wręczył mu Huff. - „Z wyrazami głębokiego współczucia, Charles Nielson" - przeczytał. Spojrzał na Huffa i
©2019 na-liczny.wodzislaw.pl - Split Template by One Page Love